Szwedzi z THE FLOWER KINGS mocno się ostatnio rozegrali. W sensie wydawniczym. Wydają płytę za płytą. To już trzecia w ostatnich trzech latach, a piętnasta w ogóle. I jak? Jest dokładnie tak jak się spodziewałem, ale też inaczej być nie mogło. To grupa, po której wiadomo czego oczekiwać w sensie pozytywnym, i albo ktoś to akceptuje, albo nie. Nie przeszkadza mi, że grają wciąż to samo jak grupy MAGNUM z wtorkowego wpisu czy TEN z wczorajszego. Natomiast zmiany są, ale jeśli chodzi o skład. Otóż powrócił prac ROINE'GO STOLTA, MICHAEL, tym samym mamy obecnie dwóch basistów, albowiem JONAS REINGOLD nie został zwolniony. Jest też HASSE BRUNIUSSON. Uwielbiam wokal ROINE'GO STOLTA. Wiem, pisze tak o wielu, ale co ja mogę, że świat muzyki jest tak bogaty. Ma on coś w swoim głosie uspokajającego, odstresowującego. Muzycznie jak wspomniałem bez zmian, ale nie sposób nie zauważyć, iż grupa ostatnio stroni od dłuższych form, do których nas słuchaczy przyzwyczaiła na przestrzeni 28 lat istnienia. To też kolejny podwójny album co niestety może już nieco nużyć. Trudno bowiem przebrnąć przez ponad 90 minut nowego materiału. Zdecydowanie wolę krótsze formy, chyba, że jest to wyjątek, a u "Flowersów" powoli staje się to normą. Odnoszę też wrażenie, że częściej do mikrofonu podchodzi HASSE FROBERG, porównując lata wcześniejsze, chociażby moja ulubioną płytę "The Sum Of No Evil" ( 2007 ). Co do HASSE FROBERGA, polecam także najnowszy, zeszłoroczny album "We Are The Truth" jego projektu HASSE FROBERG & MUSICAL COMPANION. Wracając do THE FLOWER KINGS. Płyty cały czas słucham, wiadomo, nowość. Słucham jej na przemian z nowymi MARILLION, SCORPIONS, TEARS FOR FEARS i wieloma innymi. Czas pokaże czy nowy materiał utkwi we mnie na dobre.
P.S. Jeśli chodzi o okładkę, to śmiem twierdzić, iż jest chyba tą najpiękniejszą w całym dorobku zespołu. I właśnie muzyka z płyt ma wyższość nad bezpłciowo-bezdusznymi em-pe-trójkami.
POSŁUCHAJ: https://www.youtube.com/watch?v=KG_xsPAqBoo&list=OLAK5uy_mGAdn8j1Yelckz012RRqax9lRuy9uEMfU
